ชีวิตหลังพวงมาลัย

นักเดินทางอย่างเราๆ นักเกษตร
ใช้ชีวิตไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องเขา
7 ใน 10 ส่วนของเวลา
เราใช้ชีวิตอยู่บนรถ
เมื่อรถเคลื่อนตัว
อวัยวะทุกส่วนถูกแช่แข็งให้อยู่กับที่
ยกเว้นปาก ยังทำงานได้ตามปกติ

เสียบสมอลทอล์คก่อนออกรถ
เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน ลูกค้าโทรมา
ก็รับสายได้เลย พูดคุยสั้นๆ ได้ใจความ
ถ้าจะคุยยาวก็จอดรถ

จากงานวิจัย
จะพูดโทรศัพท์แบบแนบหู
หรือเสียบเครื่องช่วยฟัง
ทั้งชนิดสายหรือไร้สาย
ก็เสียสมาธิพอกัน

บริหารจัดการให้ดี
ในเมื่ออาชีพอย่างเราๆ
การขับรถและการใช้โทรศัพท์
เป็นสองสิ่งที่ใช้เวลาส่วนใหญ่ของเราไป
ในแต่ละวัน

อยู่กับครอบครัวในเวลานี้ได้ครับ
ใช้เวลาสั้นๆ คุยกับพ่อแม่ ญาติพี่น้อง
สอบถามสารทุกข์สุขดิบภรรยา
พูดคุยกับลูกน้อย
คุยกับเพื่อนเลิฟ
นัดหมายลูกค้า
ตัวอยู่ไกล ใจไม่ห่างเหิน

พูดคุยกับตัวเอง
กระตุ้นไฟในการทำงาน
ซ้อมบทพูดกับลูกค้า
ทบทวนเนื้อหาที่จะคุยงาน
ซักซ้อมสคริปท์ประชุมเกษตรกร

หรือจะแหกปากร้องเพลง
ซ้อมลูกคอเอาไว้ออกงานก็ไม่เลว
ทำอะไรก็ได้ที่ใช้แต่ปากกับสมอง

หลายท่านก็ปิ๊งไอเดียดีๆ
ระหว่างที่นั่งหลังพวงมาลัย
แนะนำให้มีสมุดโน้ตไว้ข้างตัว
คิดอะไรออกก็จอดรถจดไอเดียดีๆ
ถ้ามัวแต่คิดวนไปวนมาจะเสียสมาธิ
จดลงไปแล้วก็คิดเรื่องใหม่ต่อไปได้เลย

ใช้ชีวิตให้สนุก อยู่กับตัวเองให้เป็น

หน้าแรก สารบัญเนื้อหา