เซลส์เกษตรจนจน
เซลส์เกษตรจนจน
ไม่ได้บ่นนะ แต่เกิดเป็นเซลส์นี่มันระทมขมขื่นจริงๆ งานหน่ะไม่ได้หนักอะไรกับเค้าหรอก
แต่กลุ้มใจ เงินที่หามาได้มันหายไปไหน ทั้งเงินเดือน คอมมิสชั่น อินเซ็นทีฟ โบนัส
บางบริษัทมีแต๊ะเอียแจกเซลส์ด้วย ถ้าเถ้าแก่เป็นคนจีน เป็นเล่นไป
หาง่ายก็หายเร็ว แต่ช่างเถอะ เค้าบอกถ้ามันเป็นของเรา เดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละ
ตอนนั้นไม่น่าหลงคารมกับความเท่ห์ของรุ่นพี่เลย ขับรถบริษัทมาเยี่ยมน้องๆ ที่วิทยาเขต
โอ้วโห๋วววว ... พี่ผมเท่ห์จัง มีโฟนลิ้งค์พกเท่ห์ๆ ด้วย
สมัยก่อนมีแต่วิทยุติดตามตัว กับโทรศัพท์กระเป๋าหิ้วหน้าตาทุเรศๆ พกยังหล่อขนาดนี้
พอมีไอ้สองอย่างนี้เองบ้าง ถึงรู้ว่านอกจากจะทับกระดาษได้ดีแล้ว ก็ยังเอาไว้ปาหัวหมาได้ดีอีกด้วย
อยู่นอกเขต อับสัญญาณ ค่ำๆ หลังอาหาร เมามาต้องเป็นภาระเช็คข้อความ คุยกับน้องโอเปอเรเตอร์ทุกคืน
ตอนนั้นเลยตกลงกับเพื่อนๆ ว่าจะตามพี่ๆ เข้ามาเป็นเซลส์ มันน่าจะเป็นความคิดที่เจ๋งสุดแล้วหล่ะวะ
จนถึงวันนี้ เพื่อนๆ ที่เคยจับมือกันวันนั้น มันย้ายอาชีพกันไปหมดตั้งนานแล้ว
ผมยังวิ่งล่าฝัน ค้นฟ้าคว้าดาวกับอาชีพเซลส์อยู่เลยเนี่ย เพิ่งเลิกวิ่งไปเมื่อเร็วๆ นี้เอง เพราะเก๊าแหลก
ขนาดตอนนั้นอาจารย์เดินถือโควต้าข้าราชการมาบอกว่ากรมนั้นตัองการห้าคน กรมนี้จะเอาสี่คน
รับเยอะถึงขนาดที่ว่ามีงานครบทั้งรุ่นหล่ะอ้ะ นี่เค้าเปิดกระทรวงใหม่เหรอครับอาจารย์ รับบ้าเลือดจริงๆ
เอาน่า พวกมึงก็ไปสอบให้กรูหน่อย เดี๋ยวอธิบดีที่เป็นรุ่นพี่เขาจะว่าเอาได้ว่าไม่มีใครมาสมัครเลย
พวกเรายังสะบัดบ็อบใส่อาจารย์ อาจารย์ไม่รักลูกศิษย์ นอกจากจะไม่เท่ห์ แล้วยังจนอีกนะครับอาจารย์
ถึงวันนี้ หากย้อนอดีตได้ ผมจะสมัครมันทุกกรมที่อาจารย์บอกเลยครับ บังคับเลยก็ได้ ผมยอมครับ
หากไม่นับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่เป็นสุดยอดมือกระบี่ในวงการรายได้หลักแสนต่อเดือน หลายล้านต่อปี
ผมมันเซลส์ชั้นกลางค่อนล่างหมู่มาก มีดาษๆ หาได้ทั่วไป เงินเดือนยังไม่ถึงครึ่งของพี่ๆ เค้าเลย
แต่เพื่อนๆ ผมที่เค้ารับราชการกัน ขี้ๆ ก็รองผ.อ., ผ.อ. ก็ยังมี, รองอธิการก็มี, คณบดีไม่ต้องพูดถึง เย๊อะ
นั่นเค้าข้าราชการพลเรือน เพื่อนๆ ในเครื่องแบบ ทหารตำรวจก็ผบ. กองพัน ผู้กำกับกันหมดแล้ว <(^_^)
ส่วนเงินเดือน พูดก็พูดเถอะ เยอะกว่าผู้จัดการฝ่ายขายบริษัทขนาดกลางมาไกลเชียว เกินครึ่งแสนแล้วก๊าบ
เห็นข้าราชการสมัยนี้ผ่อนบ้านหลังละสองล้าน ผ่อนรถอีกคันละล้าน อย่าได้ไปว่าคอรัปชั่นเชียว เงินเดือนล้วนๆ
เจอรุ่นน้องเพิ่งหัดรับราชการมาไม่กี่ปีเงินเดือนหมื่นต้นๆ สามีทำธุรกิจเล็กๆ เป็นหนี้เงินกู้สี่ล้าน โอ้ บร๊ะเจ้า
ผมกำลังผ่อนหนี้ก้อนใหญ่สุดในชีวิต ซัมซุง ฮีโร่ 12 งวดปลอดดอกกับพ่อ ไม่กล้าคุยทับใครเลยอ่ะ
รายไดัพอๆ กันเนี่ย เป็นเซลส์จะเสียเปรียบอยู่ซักหน่อยนะ เพราะเดินทางมากกว่า ค่าใช้จ่ายเลยเยอะกว่า
อุจจาระ อุจจาระ ก็แวะเซเว่นบ่อยกว่าหล่ะวะ ใครเป็นเซลส์แล้วไม่มีเซเว่นการ์ดนี่เสียเปรียบเจ้าสัวฝุดๆ
แล้วไหนจะบัตร Blue Card ของปตท. เอาไว้สะสมแต้มตอนเติมน้ำมันกับซื้อกาแฟอเมซอนดูดเท่ห์ๆ แก้ง่วง
เด๋วนี้แก้วนึงซื้อข้าวโรงชายมข. หรือบาร์ใหม่ที่มก. บางเขน เพิ่มข้าวเพิ่มกับได้ 2 จานอิ่มอ้วกๆ
อย่าไปตอแยกับโรงอาหารกลางมช. เลยเชียวน๊า อันนั้นเค้าถูกไม่มีใครแข่งมานานแล้ว หยั่งกับแจ(ด)กฟรี
ตอนอเมซอนประกาศขึ้นราคาทุกรายการ 10 บาท บ่นกันเฟซบุ๊คแทบแตก ... ประมาณว่า กุจะเลิกกินแม่ง
ไม่ถึง 3 วันก็มือไม้สั่นลงแดง เดินขึ้นบันไดอเมซอน ฮัท ซมซานไปขอเค้ากินเหมียนเดิม ดับเบิ้ลช็อตกันไปเล๊ย
สัจจะไม่มีในหมู่เซลส์จริงๆ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่จีบน้องอเมซอนค้างไว้ ต้องมาสานต่อนี่สิ สำคัญ
จะไปบ่นหาอะไรให้คนเค้าชัง ว่าแล้วพรุ่งนี้จะไปฉีดกี่แปลงดี บ่ายๆ ก็ต้องแห่สปอตอีก เปิดทริปมาเช็คก็ยังไม่ได้เก็บ
เจ้านายก็ฝากซื้อเหล้า ไหนจะต้องพาเฮียไปอาบน้ำ พาซ้อไปช็อปปิ้ง เย็นๆ ไปรับหมวยเล็กจากโรงเรียนให้ซ้อด้วย
จากนั้นก็ต้องไปรับกิ๊กที่มหาลัย เจอหน้าก็ทวงแต่ค่าหอ นี่เด็กเก็บเช็คนะยะ ไม่ใช่แบ๊งค์ชาติ แล้วนี่ไฟแดงรึป่าว ดึกๆ จะเข้ามา
โอ๊ย ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เย็นนี้ต้องไปกินเหล้า ดูบอลกับพี่ๆ อีก วันวันทำไมมันยุ่งอย่างนี้ฟระ (@_@)
วันนี้ก็ตื่นเช้าเหมือนทุกวัน แต่เดี๋ยวขอไปดูก่อนบ่ายฯ ก่อนนะครับ ค่อยมาคุยกันต่อเรื่องงาน
ไม่ได้บ่นนะ แต่เกิดเป็นเซลส์นี่มันระทมขมขื่นจริงๆ งานหน่ะไม่ได้หนักอะไรกับเค้าหรอก
แต่กลุ้มใจ เงินที่หามาได้มันหายไปไหน ทั้งเงินเดือน คอมมิสชั่น อินเซ็นทีฟ โบนัส
บางบริษัทมีแต๊ะเอียแจกเซลส์ด้วย ถ้าเถ้าแก่เป็นคนจีน เป็นเล่นไป
หาง่ายก็หายเร็ว แต่ช่างเถอะ เค้าบอกถ้ามันเป็นของเรา เดี๋ยวมันก็กลับมาเองแหละ
ตอนนั้นไม่น่าหลงคารมกับความเท่ห์ของรุ่นพี่เลย ขับรถบริษัทมาเยี่ยมน้องๆ ที่วิทยาเขต
โอ้วโห๋วววว ... พี่ผมเท่ห์จัง มีโฟนลิ้งค์พกเท่ห์ๆ ด้วย
สมัยก่อนมีแต่วิทยุติดตามตัว กับโทรศัพท์กระเป๋าหิ้วหน้าตาทุเรศๆ พกยังหล่อขนาดนี้
พอมีไอ้สองอย่างนี้เองบ้าง ถึงรู้ว่านอกจากจะทับกระดาษได้ดีแล้ว ก็ยังเอาไว้ปาหัวหมาได้ดีอีกด้วย
อยู่นอกเขต อับสัญญาณ ค่ำๆ หลังอาหาร เมามาต้องเป็นภาระเช็คข้อความ คุยกับน้องโอเปอเรเตอร์ทุกคืน
ตอนนั้นเลยตกลงกับเพื่อนๆ ว่าจะตามพี่ๆ เข้ามาเป็นเซลส์ มันน่าจะเป็นความคิดที่เจ๋งสุดแล้วหล่ะวะ
จนถึงวันนี้ เพื่อนๆ ที่เคยจับมือกันวันนั้น มันย้ายอาชีพกันไปหมดตั้งนานแล้ว
ผมยังวิ่งล่าฝัน ค้นฟ้าคว้าดาวกับอาชีพเซลส์อยู่เลยเนี่ย เพิ่งเลิกวิ่งไปเมื่อเร็วๆ นี้เอง เพราะเก๊าแหลก
ขนาดตอนนั้นอาจารย์เดินถือโควต้าข้าราชการมาบอกว่ากรมนั้นตัองการห้าคน กรมนี้จะเอาสี่คน
รับเยอะถึงขนาดที่ว่ามีงานครบทั้งรุ่นหล่ะอ้ะ นี่เค้าเปิดกระทรวงใหม่เหรอครับอาจารย์ รับบ้าเลือดจริงๆ
เอาน่า พวกมึงก็ไปสอบให้กรูหน่อย เดี๋ยวอธิบดีที่เป็นรุ่นพี่เขาจะว่าเอาได้ว่าไม่มีใครมาสมัครเลย
พวกเรายังสะบัดบ็อบใส่อาจารย์ อาจารย์ไม่รักลูกศิษย์ นอกจากจะไม่เท่ห์ แล้วยังจนอีกนะครับอาจารย์
ถึงวันนี้ หากย้อนอดีตได้ ผมจะสมัครมันทุกกรมที่อาจารย์บอกเลยครับ บังคับเลยก็ได้ ผมยอมครับ
หากไม่นับพี่ๆ เพื่อนๆ น้องๆ ที่เป็นสุดยอดมือกระบี่ในวงการรายได้หลักแสนต่อเดือน หลายล้านต่อปี
ผมมันเซลส์ชั้นกลางค่อนล่างหมู่มาก มีดาษๆ หาได้ทั่วไป เงินเดือนยังไม่ถึงครึ่งของพี่ๆ เค้าเลย
แต่เพื่อนๆ ผมที่เค้ารับราชการกัน ขี้ๆ ก็รองผ.อ., ผ.อ. ก็ยังมี, รองอธิการก็มี, คณบดีไม่ต้องพูดถึง เย๊อะ
นั่นเค้าข้าราชการพลเรือน เพื่อนๆ ในเครื่องแบบ ทหารตำรวจก็ผบ. กองพัน ผู้กำกับกันหมดแล้ว <(^_^)
ส่วนเงินเดือน พูดก็พูดเถอะ เยอะกว่าผู้จัดการฝ่ายขายบริษัทขนาดกลางมาไกลเชียว เกินครึ่งแสนแล้วก๊าบ
เห็นข้าราชการสมัยนี้ผ่อนบ้านหลังละสองล้าน ผ่อนรถอีกคันละล้าน อย่าได้ไปว่าคอรัปชั่นเชียว เงินเดือนล้วนๆ
เจอรุ่นน้องเพิ่งหัดรับราชการมาไม่กี่ปีเงินเดือนหมื่นต้นๆ สามีทำธุรกิจเล็กๆ เป็นหนี้เงินกู้สี่ล้าน โอ้ บร๊ะเจ้า
ผมกำลังผ่อนหนี้ก้อนใหญ่สุดในชีวิต ซัมซุง ฮีโร่ 12 งวดปลอดดอกกับพ่อ ไม่กล้าคุยทับใครเลยอ่ะ
รายไดัพอๆ กันเนี่ย เป็นเซลส์จะเสียเปรียบอยู่ซักหน่อยนะ เพราะเดินทางมากกว่า ค่าใช้จ่ายเลยเยอะกว่า
อุจจาระ อุจจาระ ก็แวะเซเว่นบ่อยกว่าหล่ะวะ ใครเป็นเซลส์แล้วไม่มีเซเว่นการ์ดนี่เสียเปรียบเจ้าสัวฝุดๆ
แล้วไหนจะบัตร Blue Card ของปตท. เอาไว้สะสมแต้มตอนเติมน้ำมันกับซื้อกาแฟอเมซอนดูดเท่ห์ๆ แก้ง่วง
เด๋วนี้แก้วนึงซื้อข้าวโรงชายมข. หรือบาร์ใหม่ที่มก. บางเขน เพิ่มข้าวเพิ่มกับได้ 2 จานอิ่มอ้วกๆ
อย่าไปตอแยกับโรงอาหารกลางมช. เลยเชียวน๊า อันนั้นเค้าถูกไม่มีใครแข่งมานานแล้ว หยั่งกับแจ(ด)กฟรี
ตอนอเมซอนประกาศขึ้นราคาทุกรายการ 10 บาท บ่นกันเฟซบุ๊คแทบแตก ... ประมาณว่า กุจะเลิกกินแม่ง
ไม่ถึง 3 วันก็มือไม้สั่นลงแดง เดินขึ้นบันไดอเมซอน ฮัท ซมซานไปขอเค้ากินเหมียนเดิม ดับเบิ้ลช็อตกันไปเล๊ย
สัจจะไม่มีในหมู่เซลส์จริงๆ เรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่หรอก แต่จีบน้องอเมซอนค้างไว้ ต้องมาสานต่อนี่สิ สำคัญ
จะไปบ่นหาอะไรให้คนเค้าชัง ว่าแล้วพรุ่งนี้จะไปฉีดกี่แปลงดี บ่ายๆ ก็ต้องแห่สปอตอีก เปิดทริปมาเช็คก็ยังไม่ได้เก็บ
เจ้านายก็ฝากซื้อเหล้า ไหนจะต้องพาเฮียไปอาบน้ำ พาซ้อไปช็อปปิ้ง เย็นๆ ไปรับหมวยเล็กจากโรงเรียนให้ซ้อด้วย
จากนั้นก็ต้องไปรับกิ๊กที่มหาลัย เจอหน้าก็ทวงแต่ค่าหอ นี่เด็กเก็บเช็คนะยะ ไม่ใช่แบ๊งค์ชาติ แล้วนี่ไฟแดงรึป่าว ดึกๆ จะเข้ามา
โอ๊ย ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เย็นนี้ต้องไปกินเหล้า ดูบอลกับพี่ๆ อีก วันวันทำไมมันยุ่งอย่างนี้ฟระ (@_@)
วันนี้ก็ตื่นเช้าเหมือนทุกวัน แต่เดี๋ยวขอไปดูก่อนบ่ายฯ ก่อนนะครับ ค่อยมาคุยกันต่อเรื่องงาน
Comments