สำคัญหรือไม่ ด่วนใช่ไหม

ในแต่ละวันนี่งานเยอะกันไหมครับ
เยอะขึ้นทุกวันใช่ไหม ปีนี้ก็ดูเหมือนจะเยอะกว่าปีก่อน
พออายุ (งาน) เยอะขึ้น ความรับผิดชอบก็ดูเหมือนจะมากขึ้น
ถ้าเอาตามที่เคยถูกสอนกันมาแต่โบร่ำโบราณ ก็คือต้องขยันให้มากขึ้น
ทุ่มเทกว่าที่เคย พักผ่อนให้น้อยลง นั่นหมายถึงเวลาส่วนตัวของเราก็จะน้อยลง
พอถึงสุดสัปดาห์ก็นอนหมดสภาพอยู่บ้าน แล้วตื่นมาแบบเซ็งๆ ในเช้าวันจันทร์
แล้วจะมีความสุขตอนไหน  ช่วงหยุดยาวพร้อมกับคนทำงานทั้งประเทศงั้นเหรอ

นอนดูทีวีอยู่บ้านคงเหนื่อยน้อยกว่านะ ดีกว่าไปแย่งกันกินแย่งกันเที่ยว ...

ถ้าการมีความสุขต้องรอวันหยุดยาวนานขนาดนั้น
ทำไมไม่หาความสุข สนุกสนานมันทุกวันไปเลยล่ะ
หาจากที่ไหนกัน ... ก็หามันจากการทำงานนี่แหละ
แล้วมันมีความสุขได้ยังไง ทำงานนะ ไม่ใช่ทำสปา

ไม่ต้องถึงขั้นมีความสุขดั่งทำสปาหรอก
คนทั่วไปจะรู้สึกผ่อนคลายกันตอนไหน ?
แต่ละคนน่าจะไม่เหมือนกัน แต่โดยรวม
น่าจะเป็นตอนที่เรารู้สึกว่าเราควบคุมได้

เราจะรู้สึกสบายสบายเมื่อรู้สึกว่าทุกอย่างอยู่ภายใต้การควบคุม
รู้ว่าจะทำอะไรเมื่อไร  อย่างไร  สิ่งไหนจะเกิดขึ้นเมื่อไร  อย่างไร

แล้วความรู้สึกเหล่านี้จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ?
ด้วยการจัดลำดับความสำคัญของงานน่ะสิ
แค่เพียงแผนงานบนกระดาษ A4 ใบเดียว
น่าจะไม่เหลือบ่ากว่าแรงของเราคนทำงาน
ทำแผนเสร็จแล้วก็ปฏิบัติการตามลำดับไป
ใช้ความสำคัญกับความเร่งด่วนเป็นเกณฑ์

ต้องทำทันที (สำคัญ/ เร่งด่วน)
ลงมือทำทันที (ไม่สำคัญ/ เร่งด่วน)
อย่างไรก็ต้องทำ (สำคัญ/ ไม่เร่งด่วน)
ทำก็ดี ไม่ทำก็ได้ (ไม่สำคัญ/ ไม่เร่งด่วน)

ไม่สำคัญว่า เราจะเริ่มทำงานชิ้นไหนก่อน
เพราะกรอบของเวลาและน้ำหนักของงาน
จะเป็นตัวควบคุมแทนเราในการไล่ลำดับ
ขอเพียงตระหนักรู้ว่ามีสิ่งใดบ้างที่ต้องทำ
แล้วกวาดสายตา ไปในแผนการจัดลำดับ
แล้วก็ทำทั้งหมดให้เสร็จในเวลาที่กำหนด

แค่นี้ก็ชิลแล้วสำหรับคนทำงานที่ชีวิตไม่ได้มีแค่งานเพียงอย่างเดียว

หน้าแรก            สารบัญเนื้อหา