Siriwach Suansawat

ปีนี้เป็นปีที่ผู้ประกอบการต้องล้างพอร์ต หรือสต็อกสินค้าที่ถือกันเอาไว้ ... ข้ามปี ไม่น่าแปลกใจสำหรับสินค้าบางกลุ่ม ที่ปริมาณนำเข้าลดลงโดยไม่มีข้อสงสัย สินค้าบางกลุ่มกลับเพิ่มขึ้น เมื่อเทียบกับสถิติย้อนหลัง ลองตั้งคำถามดูสิ ว่าเพราะอะไร การกลับไปสู่จุดเริ่มต้น เชื่อว่าเป็นหนทางที่ดีที่สุด ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ตลอดเวลา ปัญหาอุปสรรคจะมากมายเพียงใด ขอเพียงอย่าลืมหายใจ ต้องการผลลัพธ์ที่เปลี่ยนไป วิธีการเดิมๆ คงใช้ไม่ได้ผล เปลี่ยนวิธีคิด ธุรกิจพลิกฟื้น เปลี่ยนวิธีการกระทำ ผลของการกระทำเปลี่ยนไป คิดน้อย ทำเยอะ คิดเยอะ ทำน้อย เป้าหมายเดียวกัน วิธีต่างกัน ค้นหาตัวเองให้เจอ แล้วลงมือ คนที่ค้นเจอ ล่วงหน้าไปไกลแล้ว หน้าแรก             สารบัญเนื้อหา

บ่นไปก็เท่านั้น ‘ ตลาดปีนี้มันแย่กว่าทุกปี ’ นี่คือเสียงบ่นของผบห. ระดับสูง บริษัทจำหน่ายวัตถุดิบทางการเกษตร อันดับต้นๆ แห่งหนึ่งในประเทศไทย ‘ ปีต่อไปก็น่าจะแย่กว่านี้อีก ’ นี่ ! บ่นซ้ำเข้าไปอีก ‘ มองไม่เห็นอนาคตเลยจริงๆ ’ ยังๆๆ ยังบ่นไม่หยุด ! นี่คือผลพวงของภาวะเศรษฐกิจ ที่ผู้ผลิตไม่มีอำนาจต่อรองอะไรเลย กับผู้บริโภค เพราะผู้บริโภคเองก็ยังแทบเอาตัวไม่รอด กอร์ปกับหลากข้อมูลจากงานวิจัย ที่มาในทิศทางเดียวกัน ที่ว่าด้วยกำลังซื้อ ของคนส่วนใหญ่ในประเทศหดหาย จำต้องขายแม้กระทั่งเครื่องมือหากิน เมื่อถึงคราที่ลูกเปิดเทอม เครื่องมือหากินก็ขาย จ่ายค่าเทอมลูกไปแล้ว จะเอาทุนที่ไหนมาซื้อวัตถุดิบกันหล่ะทีนี้ บอกเลยว่า อึ้งสิ ! จะหาทางไหนก็ไม่ได้ เพราะขาใหญ่ยังตระเวณหาเสียงกันอยู่ เลยไม่มีเวลามาดูแลประชาชน กรรมของประเทศและประชาชนไทยโดยแท้ มีทางเดียว คนไทยต้องพึ่งพาตัวเอง หันมาใช้แนวทางเศรษฐกิจพอเพียง ผลิตตามกำลัง เพียงพอเพื่อการบริโภค เมื่อท้องอิ่ม คิดการใดก็ราบรื่น แล้วปล่อยให้ขาใหญ่เขาฟัดกันไป ประเทศไทยใช่ของเราคนเดียวซะเมื่อไหร่ หน้าแรก             สาร

จะว่าไปก็เห็นใจรัฐบาลท่านนะ จะกี่รัฐบาลที่ผ่านมาก็แก้ไขอะไรไม่ได้มาก กับปัญหาความยากจน ซึ่งเกิดกับคนหมู่มากของประเทศ หลายอย่างก็ไม่ได้เป็นดังตั้งใจ ส่วนหนึ่งซึ่งเป็นส่วนใหญ่ คือความร่วมมือของคนในชาติ อาจจะเพราะคนไทยไม่ได้ยากจนจริงๆ ไม่มีเงินหน่ะ ... ใช่ ! แต่ไม่มี ‘ กิน ’ หน่ะคงไม่จริง ดูได้จากปัจจัยหลายๆ อย่าง ที่ใช้เป็นดัชนีชี้วัดเศรษฐกิจ ที่เห็นชัดๆ ได้แก่ ราคาผลผลิตเกษตรที่ตกต่ำ กำลังซื้อของคนรายได้น้อยหดหาย ก็ในเมื่อเกษตรกรซึ่งเรียกกันว่า ‘ กลุ่มคนรายได้น้อย ’ ผลิตผลผลิตออกมามหาศาล ส่วนหนึ่งถูกนำไปใช้เพื่อการบริโภค ในครัวเรือน เหลือจากการบริโภค จึงนำออกมาจำหน่าย ครอบครัวเกษตรกรไทยเลยยังชิลอยู่ได้ ไม่ออกมาเรียกร้องอะไรมากนัก หากต้องการช่วยเหลือเกษตรกรจริงจรี๊ง ให้มีรายได้ต่อเนื่อง ไม่ขัดสน เพื่อสร้างกำลังซื้อ ก็เห็นจะมีทางเดียว คือช่วยหาตลาดให้กับผลผลิตที่ออกมา ถูกหรือแพง เกษตรกรไม่เคยเรียกร้อง ขอให้ช่วยขาย ได้เงินนิดหน่อยก็พอ เพื่อให้เกิดการหมุนเวียนของ ‘ ทุน ’ ซื้อมา ขายไป กำไรนิดหน่อย พอได้เป็นทุนหมุนเวียนผลิตรอบต่อไป ความพยายามของรัฐ ในการถ่า

เห็นกระเป๋าใบนี้     ทำให้หวนคิดถึงเหตุการณ์ครั้งก่อน เป็นคนแก่นี่มันดีเว้ย ... มีเรื่องให้คิดถึงเยอะดี กระเป๋าใบนี้นับอายุได้พอๆ กับอายุงานตั้งแต่เรียนจบ ไปไหนไปด้วยกัน ไปมาแล้วทั่วประเทศ หลายประเทศ ซ่อม เย็บ ปะผุ   จนไม่เหลือพื้นที่จะให้ฝังเข็มลงไปแล้ว เชื่อสุดหัวใจว่าชีวิตคือการเดินทาง จนถึงวันนี้ก็ยังไม่ได้หยุด     เพราะไม่เคยคิดว่าจะหยุด อย่าถามว่า   เดินทางถึงล้านกิโลเมตรรึยังครับพี่ ถามให้ยากกว่านั้น เกินล้านมากี่กิโลเมตรดีกว่า ถึงแม้วันนี้ อุปกรณ์สื่อสารจะพัฒนาขึ้นอักโข จนถึงขั้นเห็นหน้ากันได้       แม้อยู่ห่างกันไกล แต่อย่างไรก็ตาม ก็ไม่เหมือนได้เจอตัวเป็นๆ กับลูกค้าผู้มีอุปการคุณ เพราะสื่อ social    มันทดแทนความผูกพันไม่ได้ ลูกค้าบางราย ก็ยังค้ากันอยู่ตั้งแต่ทำงานใหม่ๆ อีกบางรายก็เป็นรุ่นลูกมาดูแลกิจการต่อกันแล้ว ลูกชายลูกสาวของลูกค้าเรียกเจ็กตั้งแต่ทำงานใหม่ๆ เจอกันอีกทีต้องรีบบอกให้เรียกเหมือนเดิม ห้ามเปลี่ยนมาเรียกแปะ     ถึงจะรู้สึกแย่ไม่ต่างกัน แต่อย่างน้อยลำดับขั้นความแก่ก็ต่างกันนิดหน่อย ทำงานแบบนี้ก็สนุกดี     ได้เป็นเพื่อนกับคนแปลกหน้า ตลอดอาย

เป็นกรณีศึกษาที่น่าสนใจ สำหรับปัญหาแรงงานไทย 1,800 คนที่ถูกพักการจ้างงาน ดูท่าจะว่างยาว เพราะเจรจากันมาหลายรอบ ก็ยังไม่ได้ข้อยุติ น่าเห็นใจทั้งลูกจ้างและนายจ้าง โดยส่วนใหญ่ถ้าข้อเรียกร้องไม่เกินกำลัง มีเหตุผลที่พอรับได้ นายจ้างไม่ค่อยอิดออดหรอก แต่เท่าที่เห็น ไม่ต้องเรียกบัญชีมาถาม ก็รู้ได้เลยว่ามันมากเกินไป โดยปกติการจ้างแรงงานไร้ทักษะ ก็จะคิดเฉพาะค่าแรงงานและเวลา เพราะไม่มีมูลค่าเพิ่มที่ได้มาจาก ‘ ทักษะ ’ ลูกจ้างก็คิด (เอาเอง) ว่า นายจ้างได้กำไรตั้งเยอะ ทำไมไม่แบ่งลูกจ้างบ้าง ชิ้นส่วนทั้งหมดรวมกัน ประกอบเป็นแอร์ 1 ตัว ต้นทุนไม่น่าเกิน 5,000 บาท ขายได้ตั้ง 25,000-35,000 บาท หูววว กำไรเยอะหนิ ขายได้เป็นหมื่นตัว ได้เงินเป็นร้อยล้าน ลูกจ้าง 1,000-2,000 คน ก็แบ่งมาให้คนละแสนสองแสน เป็นโบนัสปลายปีหน่อยซี้ จะได้มีกำลังใจทำงาน ปีหน้าจะขยันให้มากกว่านี้อีก เอิ่ม คิดรวมๆ กันดูสิ โบนัสรวมกันเป็นร้อยล้านเลยนะ ไม่นับสัดส่วนการขอขึ้นเงินเดือน และสวัสดิการต่างๆ อีก ไม่ได้ขายกล้วยปิ้งนะ ทุนมาหวีละ 40 บาท ได้มา 40 ผล ปิ้งขาย 5 ชิ้น 20 บาท กำไรชิ้นละ 3 บาท ลื