Siriwach Suansawat

คนทำงานถ้าไม่อยากถูกปลดออกจากงานก็ทำได้เพียงสถานเดียวคือสร้างรายได้ให้กับกิจการมากกว่ารายจ่ายที่กิจการจ่ายให้กับเรา พูดเหมือนง่าย คนพูดยังทำไม่ได้เลย แต่นี่คือหนทางเดียวจริงๆ ที่จะช่วยให้ลูกจ้างคนจนอย่างเราอยู่รอดในกระแสเศรษฐกิจที่เชี่ยวกรากหลากแรงอย่างเช่นเศรษฐกิจโลกที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ ในสถานการณ์อย่างนี้ไม่ต้องเลือกงาน รายได้จะมากขึ้นหรือน้อยลงก็ไม่ควรเกี่ยง ผู้ว่าจ้างจะสั่งให้ไปประจำที่ไหนในมุมโลกก็ต้องไป อยู่ให้ยาว ทำงานให้หนัก วันลาพักเก็บเอาไว้ใช้ตอนเกษียณ เรียนรู้เทคนิคการทำงานให้มากขึ้นเพื่อให้หมดสิ้นข้อจำกัด ผลงานและความสำเร็จที่สร้างมาในอดีตไม่มีผลกับสิ่งที่จะสร้างในอนาคต จงคิดแค่เพียงสิ่งที่อยู่ตรงหน้า

ราคาน้ำมันแพงขึ้นทุกวันนับย้อนหลังไป 4 เดือนที่พี่เบิ้มลุงแซมประกาศมาตรการคว่ำบาตรประเทศอิหร่านหลานรักของลุงแซม หรี่ตาข้างเดียวมองก็รู้ว่าปาหี่ปั๊มราคาน้ำมัน ถึงวันนี้ราคาก็กระโดดมาไกลถึง 10-15% แล้วแต่ชนิดน้ำมัน คนที่กลั่นน้ำมันใช้เอง ปั่นจักรยานหรือเดินไปทำงานไม่สมควรที่จะรู้สึกอะไร แต่เหล่าบรรดาผู้ใช้รถที่หัดผ่อนงวดตั้งแต่โครงการรถเงินแสน กิจการขนส่งคนและสินค้าได้เหงื่อหยดกันเป็นแถว เพราะต้นทุนขยับมาระดับ 10% ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ตัดค่าใช้จ่ายตรงไหนก็ไม่ลง เพราะมันโยงถึงกันไปหมด งานนี้ปลดคนทำงานสถานเดียวเพราะเป็นค่าใช้จ่ายที่ตัดออกได้ง่ายที่สุด พี่น้องท่านใดโดนปลดออกจากงานไม่ต้องตกใจ มันผิดที่เราเป็นค่าใช้จ่ายของเขา

ตัดสินใจเพื่อไปต่อหรือท้อแล้วหยุด ในหนึ่งชีวิตของคนเรา ล้วนต้องพบเจอกับนานาอุปสรรค ซึ่งเป็นสิ่งฉุดรั้งการก้าวเดินไปข้างหน้า ไอน์สไตน์เคยกล่าวไว้ว่า ‘ ชีวิตก็เหมือนกับการขี่จักรยาน การจะทรงตัวไว้ได้บนอานจักรยาน จึงทำได้เพียงการปั่นไปข้างหน้า ’ หยุดปั่นเมื่อไร ก็มีแต่จะล้มลง หรือประคองตัวด้วยการหยั่งเท้าลงไป แล้วถ้าเส้นทางนั้น เป็นเพียงเส้นเชือก ไม่มีแม้แต่ที่หยั่งเท้า เรายังคิดจะหยุดปั่นหรือไม่ เอาล่ะ สถานการณ์ในชีวิตจริง ของคนเราไม่ได้แย่ขนาดนั้น บนถนนที่ราบเรียบ เรายังมีที่จอดพัก แต่พักบ่อยๆ ดูจะไม่เป็นการดี เมื่อโลกไม่ได้หยุดหมุนเพื่อรอเรา ยิ่งพักนานเท่าไร เรายิ่งออกห่างจากเป้าหมายเท่านั้น เรายิ่งต้องปั่นให้เร็วขึ้น เพื่อเข้าสู่เส้นชัยในช่วงท้าย แล้วถ้าสถานการณ์ข้างหน้า เปลี่ยนไปจากที่เราคาดการณ์ เรายิ่งต้องคิดหนักขึ้น เพื่อแก้ไขสถานการณ์ที่เราแทบจะไม่รู้จัก ซึ่งต้องเหนื่อยขึ้นเป็นทวีคูณ เพียงเพื่อจะกลับเข้ามาอยู่ในเกม ที่เราไม่ได้เป็นผู้สร้าง ‘ การตัดสินใจ ’ เป็นภารกิจสำคัญ ของนักบริหารองค์กร ไม่ว่าข้อมูลจะครบถ้วนหรือไม่ อย่างไร ความรวดเร็วเป็นส

ไม่รู้จะโทษใคร ก็โทษประเทศและวัฒนธรรมอันดีงามของประเทศตัวเองนี่แหละ ที่อยู่แล้วสบาย  ผูกพันจน ไม่อยากไปไหนไกลบ้านนานๆ  เลยทำให้รู้สึกว่าไม่มีประเทศไหนจะน่าอยู่เท่ากับประเทศของตัวเอง  ไม่เหมือนกับพี่น้องคนทำงานจากประเทศอื่นๆ  ที่ขอให้ได้หนีห่างจากความแร้นแค้นในประเทศเกิดของตนเอง ให้ไปอยู่ที่ไหนในโลกก็ถือว่าดีกว่าประเทศตัวเองทั้งนั้น  คนทำงานมืออาชีพชาวไทยน้อยคนนักที่จะยอมไปทำงานประจำอยู่ต่างประเทศนานๆ  อยู่ได้แป๊บๆ  ก็หาโอกาสกลับมาประจำที่ประเทศไทย เพราะทนคิดถึงบ้านไม่ไหว  ก็มันผูกพัน  อีกทั้งไม่เคยมีใครลำบากจริงๆ  เสียทีกับการใช้ชีวิตอยู่ในประเทศไทย  ในน้ำมีปลา  ในนามีข้าว เลยไม่คิดจะดิ้นรนกัน  ในวงการเกษตรตอนนี้เราจะพบผู้บริหารระดับสูงที่เป็นชาวต่างชาติเข้ามาประจำการในประเทศไทยมากขึ้น  ไม่เฉพาะชาวตะวันตกที่เราคุ้นเคย เริ่มมีนักบริหารอายุน้อย การศึกษาดีชาวเอเชียเข้ามาบริหารทีมงานคนไทยมากขึ้นกว่าในอดีต  อีกหน่อยจะได้เห็นคนไทยออกมาเป็นเถ้าแก่  SME-Startup  กันมากขึ้น เพราะทำงานกันจนสุดความสามารถแค่ไหนตำแหน่งก็ตัน ไม่ก้าวหน้ามากไปกว่านี้อีกแล้ว Young executive  สายแข็งที่ไม่รู้มาจากทางไห

ชีวิตกับความรัก โลกนี้ไม่มีความยุติธรรม มีแต่ความสมดุล มนุษย์มีแนวโน้มที่จะลำเอียงอยู่เสมอ เลือกที่จะรัก รักที่ต้องเลือก มนุษย์สามารถรักเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่ก็ไม่สามารถรักทุกคนให้เท่ากันได้ เมื่อเปรียบเทียบกับคนใกล้ตัว ครอบครัว ญาติพี่น้อง คนรัก เพื่อน ที่เราจะมีโอกาสรักมากกว่าคนไกลตัว ก่อนที่จะรักคนอื่น ต้องรักตัวเองเสียก่อน เราไม่สามารถพิสูจน์รักแท้ให้ใครเห็นได้ ถ้ายังไม่สามารถรักตัวเอง รักผู้อื่นให้เหมือนกับรักตัวเอง รักตัวเองแตกต่างจากหลงตัวเอง รักตัวเองไม่แสดงออก ไม่ป่าวประกาศ ไม่อวดดี ถึงจะมีดีให้อวด ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองได้ดี หลงตัวเอง ต้องแสดงออกให้ชัดเจน อวดดี ถึงจะไม่มีดีให้อวด ทำทุกวิถีทางเพื่อให้ตัวเองดูดี รักดี จะได้ดี รักสิ่งไหน จะได้ดีในสิ่งนั้น รักในงาน       จะทำงานได้ดี รักในคน ทำให้คนเป็นคนดี ชีวิตจะได้ดี จากความปรารถนาดี ชีวิตถูกนำทางด้วยความรัก ความรักนำทางชีวิตไปสู่เป้าหมาย รักตัวเอง รักครอบครัว รักความก้าวหน้า รักจะทำสิ่งดีๆ เพื่อสังคม รักเพื่อนมนุษย์ แล้วเพื่อนมนุษย์จะรักเรา ทำตัวให้เป็นที่รัก เมื่อต้องถูกรัก ตอบแทนความ

ทำสิ่งที่แตกต่าง สร้างโลกใบใหม่ ทำไมต้องเหมือนใคร ! มนุษย์โลกส่วนใหญ่มีวิถีชีวิตคล้ายกัน เพราะถูกสร้างจากเบ้าหลอมเดียวกัน จึงแทบไม่มีอะไรที่แตกต่างกัน ทำอะไรเหมือนกัน ผลที่ได้ก็คล้ายๆ กัน ในเมื่อรู้อยู่แล้วว่าผลจะออกมาอย่างไร ทำไมไม่คิดจะท้าทาย ทำไมต้องทำเหมือนเดิม ทำไมไม่คิดจะสร้างความแตกต่าง โลกต้องการความเปลี่ยนแปลง เมื่อโลกยังไม่หยุดหมุน ย่ำรอยเดิม โลกก็ไม่พัฒนา ก้าวไปข้างหน้าด้วยรอยเท้าของตัวเอง ก้าวผิดก็ไม่มีใครว่า เพราะไม่เคยมีใครทำมาก่อน ถึงจะถูกครหา ติฉินนินทา ว่าเป็นคนแปลก แตกต่าง แต่ก็ไม่ถูกเปรียบเทียบ ไม่ดีกว่าเก่า อย่างไรก็ถูกด่า ถึงจะทำได้ดีกว่า ก็แค่เสมอตัว แล้วจะทำไปทำไม กับสิ่งที่รู้ผลลัพธ์อยู่แล้ว ในเมื่อชีวิตมีเพียงชีวิตเดียว สร้างความสุขในโลกใบใหม่ ด้วยการทำสิ่งที่แปลก แตกต่าง โลกในวันนี้ เปลี่ยนแปลงอย่างสุดขั้ว วิธีการเดิมๆ ใช้ไม่ได้ผลอีกต่อไป โลกต้องการวิธีคิดแบบใหม่ วิธีการทำแบบใหม่ๆ มนุษย์จึงต้องรักษาระดับความสัมพันธ์ ของชีวิตกับความสำเร็จด้วยวิธีการใหม่ๆ ย่ำอยู่กับที่ ชีวิตมีแต่จะแย่ลง หน้าแรก             สารบัญเนื้อห

ทำงานได้งาน ทำเงินได้เงิน ดูเผินๆ ก็รู้ว่าความยั่งยืนมันต่างกัน ทำงานมันต่อยอดได้ ทำเงินมันไปต่อลำบาก เพราะตัวตั้งมันต่างกัน ทำงานเพื่อสร้างงาน เกิดงานต่อเนื่องมากมาย เงินก็เกิดมาจากงาน   ไหลมาไม่ขาดสาย ถือเป็นผลพลอยได้จากการทำงาน แต่ถ้าตัวตั้งอยู่ที่เงิน ทำงานเพื่อสร้างเงิน ได้เงินมาก็ไม่อยากทำงาน หาทางใช้เงินดีกว่า คนส่วนใหญ่ทำงานก็เพื่อเงิน เพราะไม่รู้วิธีการสร้างงาน ได้เงินมาก็หาวิธีการใช้จ่าย การสร้างงานก็ขาดช่วง พอได้เงินแล้วก็ไม่อยากทำงาน เงินหมดก็กลับมาทำงานใหม่ เป็นวัฏจักรอุบาทว์ หา > ใช้ > หมด > หาใหม่ > ใช้อีก > หมดอีกก็หาใหม่ เงินเป็นเพียงเครื่องมือสร้างงาน สร้างงานให้เงิน ใช้เงินทำงานให้หนัก เกิดเป็นงานสร้างเงิน เงินทำงานต่อไป เกิดเป็นเงินมาเพื่อทำงานอีก มหาเศรษฐีทำงานเพราะเป็นงาน หามรุ่งหามค่ำ ยาจกหาเช้ากินค่ำ ค่ำก็นอน ตื่นก็หาใหม่ เกิดเป็นวัฏจักรชีวิตไล่ล่าหาเงิน หยุดไม่ได้ เพราะจำเป็น คนสร้างงาน ไม่หยุดสร้างงาน มิใช่หยุดไม่ได้ แต่เพราะโอกาสมีมาไม่หยุดหย่อน จึงไม่หยุด เงินถูกสร้างขึ้นมาเพื่อทำงาน คนเป็นผู้ควบคุมเงิน อย่าปล่

Virus Wars สงครามไวรัสแห่งยุคสมัยภัยแล้ง จำได้ว่าเคยร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับพี่ๆ ทั้งสอง อีกทั้งเพื่อนเลิฟหนึ่งเดียวและน้องๆ กองหน้าทะลวงฟันในสงครามไวรัสที่คร่าชีวิตพริก มะเขือเทศ ถั่วฝักยาว มะละกอและอีกหลากชนิดพืชนับล้านต้นในหลายปีที่ผ่านมา คิดเป็นความสูญเสียทางเศรษฐกิจมูลค่านับพันล้านบาท ตั้งแต่เรามีอาวุธแค่ประโยคบอกเล่าและข้อความ 3-4 บรรทัดบนกระดาษแผ่นเดียวที่บอกถึงสารออกฤทธิ์ที่สำคัญ หลังจากนั้นปฏิบัติการไล่ล่าหาความจริงจาก Google อภิมหาเครื่องจักรค้นหาข้อมูลที่ทรงพลังที่สุดในโลกก็ได้เริ่มต้นขึ้น เอกสารภาษาไทยไม่มีแม้แต่จะให้ระแวงว่าจะมีบ้างสักนิดหรือไม่ เพราะไม่มี ที่เหลือเป็นเอกสารภาษาอังกฤษล้วน ที่สำคัญเป็น Journal รายงานการวิจัย บางฉบับก็เป็น Thesis อ่านยากชิ...หาย  ฝรั่งนี่เขาขยันคิด ขยันค้น ขยันเขียนเนอะ สิทธบัตรของเขาถึงได้ออกมาเยอะไง คนไทยไม่เอาอย่างบ้างล่ะแบบนี้ ได้ข้อมูลมานับพันหน้า แปลและสรุปออกมาได้ 1 หน้ากระดาษ ไม่งั้นไม่มีใครอ่านถ้ายาวเกิน 8 บรรทัด บร๊ะเจ้า แล้วน้องๆ ก็รวมหัวกันไม่อ่าน "มีปัญหาปรึกษาพี่เอ้เมื่อไรก็ได้" น้องๆ รวมหัวกันว่างั้น เอ้า