Siriwach Suansawat

โลกวันนี้เต็มไปด้วยความหวังดี แต่มีประสงค์ร้ายแอบแฝง คนทุกวันนี้หันหน้าพูดคุยกันน้อยลง แต่สามารถตำหนิลับหลังกันได้ง่ายๆ ด้วยเรื่องที่ตนคิดเอาเองว่าถูกต้อง และเชื่อหมดหัวใจว่าคนอื่นผิด ! โดยไม่แม้แต่จะตรวจสอบความเป็นมา ถึงแม้จะรู้ความจริงในภายหลัง แต่ก็ไม่แก้ไขข้อผิดพลาด และไม่นำมาเป็นบทเรียน ของตนเองและคนรอบข้าง เพราะเกรงจะเสียหน้า อันจะก่อให้เกิดความเสียหายต่อผู้อื่น ที่เกิดจากความเข้าใจผิด จนยากจะลบล้าง สิ่งเหล่านี้กำลังเกิดขึ้นในสังคมโลก ผ่านสังคมโซเชียล พูดไปก็น่าเห็นใจ ไม่ว่าใครก็อยากมีตัวตน การตำหนิวิจารณ์ชี้จุดบกพร่องของคนอื่น ทำให้ตนเองรู้สึกเป็นคนเก่ง คนดี เหนือกว่าคนผู้อื่น โดยอ้างความปรารถนาดี ที่มีต่อผู้คนและสังคม โดยการกำหนดกรอบความถูกต้อง ตามที่ตนเห็นว่าควรจะเป็น เพื่อให้ผู้อื่นไปแก้ไขจุดบกพร่อง โดยไม่มองบริบทของเหตุการณ์ หน้าแรก             สารบัญเนื้อหา

ศูนย์กลางของจักรวาล คนทุกวันนี้ มีความมั่นใจแบบไร้สติ เชื่อตัวเองมากกว่าข้อเท็จจริงหรือเหตุผล ยอมปิดหูปิดตาตัวเอง เพื่อให้ตนเองถูก รู้จริงก็โชคดีไป แต่ถ้ารู้ไม่จริง ก็ยิ่งเป็นการทำร้ายตัวเอง ตราบที่ยังต้องใช้ชีวิตบนโลกมนุษย์ เหตุผลและข้อเท็จจริงก็ยังมีความสำคัญ ใช้ชีวิตอยู่กับความจริง ดูจะเจ็บปวดน้อยกว่า ทำไมไม่ใช้ ' ความจริง ' ให้เกิดประโยชน์ เพราะ ' ความจริง ' คือสิ่งที่เกิดขึ้นบนโลก ไม่มีอะไรจะเปลี่ยนแปลง ' ความจริง ' ได้ เมื่อ ' ความจริง ' คือพื้นฐานและต้นกำเนิด ของความรู้ทั้งปวงบนโลกใบนี้ เมื่อมีความรู้ จึงใช้จินตนาการ สร้างสรรค์สิ่งใหม่ๆ ให้กับโลก จินตนาการคือโลกส่วนตัวของคนทุกคน ถ้านำมาใช้ประโยชน์ ก็จะเกิดสิ่งใหม่ สร้างคุณประโยชน์ให้กับโลก ถ้าเก็บไว้กับตัว ก็เรียกว่า ความเพ้อฝัน ไม่มีประโยชน์ทั้งต่อตัวเองและเพื่อนร่วมโลก มันดูเป็นเรื่องง่ายๆ ที่จะกำหนดให้ตัวเองเป็น ศูนย์กลางของจักรวาล นี่คือธรรมชาติของมนุษย์ ที่จะรักและเชื่อใจตนเองมากกว่าผู้อื่น มนุษย์ต่างจากสิ่งมีชีวิตอื่นๆ ที่การใช้เหตุผล มิใช่เพียงสัญชาตญาณหรือคว

เวลาที่พระเจ้าให้มา ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่วันนึงจะมี 24 ชั่วโมง แล้วกิจกรรมหลักของมนุษย์ก็ถูกแบ่งเป็น 3 ช่วง ระยะเวลาเท่าๆ กัน ช่วงละ 8 ชั่วโมง ทำงาน พักผ่อน นอนหลับ เคยสังเกตไม๊ว่าแต่ละวันได้ทำชีวิตของตัวเองให้สมดุลหรือเปล่า ทำงานเต็มที่ 8 ชั่วโมง เหมือนวันพรุ่งนี้จะไม่ได้กลับมาทำงานอีกแล้ว พักผ่อนให้เวลากับตัวเองและครอบครัวรวมกัน 8 ชั่วโมงอย่างลงตัว นอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ   ต่อเนื่องยาวนานครั้งละ 8 ชั่วโมงเต็ม ส่วนผู้บริหารระดับสูงขององค์กรระดับโลกจะนอนน้อย ตื่นเช้ามืดก็ช่างเขา ถ้าเงินเดือน 1,000,000 เหรียญดอลล่าร์สหรัฐเท่าพวกเขา ค่อยทำอย่างเขาก็ได้ ออกแบบตารางเวลาเฉพาะตัวกันดูครับ ไม่ต้องคิดใหม่ ปรับนิดหน่อยจากกิจวัตรที่ทำอยู่   ดีที่สุด คนบ้างานอาจจะโวยวายว่า "อะไรกัน ทำงานแค่ 8 ชั่วโมงเองเหรอ อยากมีวันละ 40 ชั่วโมง จะได้ทำงานทัน" พูดอย่างนี้แสดงว่าไม่เคยวางแผนการทำงานประจำสัปดาห์เลยหล่ะสิ งั้นเดี๋ยวมาคุยกันเรื่องนี้ในโอกาสต่อไป ท่าทางจะต้องคุยกันยาวเลยนะเนี่ย (- _-!)? เอาแค่ทำงานเต็มที่ทั้งวัน ส่งมอบงานที่ทำเสร็จแล้วก็กลับบ้าน อยู่พร้อมหน้าพร้อมตา

สมดุลเวลานาฬิกาชีวิต หนึ่งวันบนโลกมนุษย์มี 24 ชั่วโมง ถูกแบ่งออกเป็น 8 ชั่วโมงได้ถึง 3 ช่วง ซึ่งดูไม่ใช่เรื่องบังเอิญ เมื่อแบ่งเวลาให้กับ การทำงาน ใช้ชีวิต พักผ่อนอย่างละเท่าๆ กัน เมื่อทุกอย่างต่างสำคัญต่อมนุษย์ไม่แตกต่างกัน 8 ชั่วโมง จะว่านานก็นาน จะว่าสั้นก็สั้น แต่ก็มากพอสำหรับภารกิจระหว่างวัน ใช้ทุกวินาทีให้คุ้มค่า เพื่อให้วันเวลาผ่านไปอย่างมีความหมาย เสียใจที่ทำลงไป ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ 8.00-17.00 น. ทำงาน 22.00-6.00 น. นอนหลับ แล้วเวลาใช้ชีวิตและการพักผ่อนหล่ะ 6.00-8.00 น. เตรียมตัวทำงาน เดินทาง 12.00-13.00 น. รับประทานอาหาร พักผ่อน 17.00-22.00 น. พักผ่อน ออกกำลังกาย ใครใช้เวลาได้อย่างมีประสิทธิภาพสูงสุด ชีวิตก็พบแต่ความสุข ปราศจากความกังวล เพราะได้ทำทุกสิ่งที่สำคัญต่อชีวิตอย่างเต็มที่ ' การวางแผน ' เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่สุด ในการจัดระเบียบ สร้างสมดุลให้กับชีวิต รองลงมาคือ ' การลงมือปฏิบัติ ' ตามแผน ถัดจากนั้นคือ ' การประเมินและวัดผล ' ผลจากการปฏิบัติต้อง ' วัดได้เป็นตัวเลข ' เพื่อการพัฒนาแผนงานและการปฏิบัติให้

สมการความสุข หากแปลงค่าความสุขเป็นตัวเลข โดยใช้ตัวแปรแค่ 2 ตัว จากตัวแปรและปัจจัยอีกหลายๆ อย่างในชีวิต คือ "สิ่งที่ต้องการโดยพื้นฐาน" กับ "สิ่งที่หามาได้เพื่อตอบสนองความต้องการพื้นฐาน" แล้วตั้งเป็นสูตร " สิ่งที่หามาได้/ สิ่งที่ต้องการ = ความสุข" จากสมการ ค่าความสุขจะมีมากขึ้น เมื่อ สิ่งที่หามาได้มีมากขึ้น หรือ สิ่งที่ต้องการลดลง ค่าความสุขจะลดลง เมื่อ สิ่งที่หามาได้ลดลง หรือ สิ่งที่ต้องการมีมากขึ้น ค่าความสุขจะเป็นศูนย์ เมื่อ สิ่งที่หามาได้เป็นศูนย์ ไม่ว่าจะลดความต้องการลงหรือไม่ก็ตาม ค่าความสุขจะเป็นค่าอนันต์ ( Infinity) เมื่อ "ความต้องการเป็นศูนย์" ไม่ว่าสิ่งที่หามาได้จะลดลงหรือเพิ่มขึ้นก็ตาม สิ่งที่หาได้/ ความต้องการ = ความสุข (-_-) หาได้เท่าเดิม ความต้องการมากขึ้น ( @_@) 100/ 1 = 100 100/ 10 = 10 100/ 100 = 1 ** ความสุขลดลง ( T_T) -> ฟุ้งเฟ้อ (-_-) หาได้เท่าเดิม ความต้องการลดลง (- _-) 100/ 100 = 1 100/ 10 = 10 100/ 1 = 100 ** ความสุขเพิ่มขึ้น ( ^_^) -> พอเพียง (Y_Y) หาได้น้อยลง ความต้องการมากขึ้น ( @_@)