Siriwach Suansawat

ท่องเที่ยวยกระดับชีวิต นั่งทำงานนานๆ จำเจอยู่กับสถานที่เดิมๆ เปลี่ยนบรรยากาศออกนอกสถานที่บ้าง จะไปเที่ยวนานๆ ก็ไม่ไหว เพราะงานออกกับงานเข้าเท่ากัน ก็ไปมันช่วงสุดสัปดาห์นี่แหละ #HaveANiceWeekend 2-4 วันกำลังดี ไม่นานเกินไป #2DaysTrip ค่าใช้จ่ายไม่สูง ควบคุมได้ จำนวนวันเพียงเท่านี้ น้อยไปสำหรับ Backpacker แต่กำลังดีสำหรับ Minimalist จอง Facilities ที่พัก พาหนะ อุปกรณ์สื่อสาร หาข้อมูลสิ่งที่ต้องการ ร้านอาหาร ตลาด สถานที่ท่องเที่ยว เส้นทาง ก่อนเดินทางผ่านเว็บไซต์ หนังสือ ตั้งแต่ต้นปีก็ได้เริ่มไปแล้ว 2 ใน 3 แห่ง ท่องเที่ยวกึ่งภารกิจ ทริปที่เหลือของปีนี้คือเยือนเมืองรอง ด้วยภารกิจลดหย่อนภาษี เน้นจังหวัดที่มีสนามบิน รถเช่า เพื่อสำรวจเส้นทาง สิ่งที่น่าสนใจ บันทึกระยะทาง เวลา ค่าใช้จ่าย ปีนี้เดินทางในพื้นที่ด้วยตนเองก่อน ปีต่อไปจึงเลือกใช้ขนส่งสาธารณะ ท่องเที่ยวเป็นส่วนหนึ่งของภารกิจชีวิต ลดความตึงเครียดของสมอง รักษาระดับความสัมพันธ์ในครอบครัว เพิ่มประสิทธิภาพการทำงาน ช่วงต้นปีตั้งเป้าหมายการทำงานไปแล้ว วางแผนการท่องเที่ยวไปพร้อมกันเลย หยอดกระปุกปีนี้ ป

เปิดโลกกว้างสร้างประสบการณ์หลากหลายให้กับชีวิต เคยมานั่งนึกถึงตัวเองกันบ้างไม๊ครับ นอกจากงานประจำและภารกิจที่ทำกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน ตัวเราทำอะไรบ่อยที่สุด ตัวเราชอบทำอะไรมากที่สุด ตัวเราสามารถทำอะไรได้ดีที่สุด ตัวเราชอบเรียนรู้เรื่องอะไรมากที่สุด ตัวเราทำอะไรแล้วรู้สึกมีความสุขมากที่สุด อะไรที่ตัวเรามีความกระหายที่จะทำโดยไม่สนใจผล อะไรคือสิ่งที่ทำให้ตัวเรารู้สึกตื่นตัวและมองเห็นเป้าหมาย อะไรคือภาพของตัวเราที่มองเห็นในวันที่เกษียณจากงานที่ทำ อะไรคือเป้าหมายสูงสุดของตัวเราหากไม่ได้ทำจะเสียใจไปทั้งชีวิต ตัวเราทำอะไรแล้วไม่รู้สึกเบื่อหน่ายถึงแม้จะผิดพลาดอีกซ้ำแล้วซ้ำเล่า ตัวเราสามารถทำอะไรได้นานๆ โดยไม่รู้สึกว่าเวลาได้ผ่านไปอย่างรวดเร็ว คนรอบข้างชอบมาถามเรื่องอะไร หรือขอร้องให้ตัวเราช่วยทำสิ่งนั้นอยู่บ่อยๆ ฯลฯ คำถามนอกจากนี้ตั้งกันเองนะครับ ผมตั้งได้แค่นี้ก็แทบจะกัดลิ้นตายแล้ว เสียดายเวลาเหลือเกิน มัวแต่วิ่งตามหาอะไรอยู่ก็ไม่รู้ที่มันไม่ใช่ของเรา ที่ผ่านมาเคยถามตัวเองสักคำถามข้างต้นบ้างหรือยัง เสียเวลานิดเดียว จะได้ไม่ต้องหลงทางไปทั้งชีวิต ผมเองก็เพิ่งมาถามตัวเองด้วยคำ

เอาเปรียบเขา หรือถูกเขาเอาเปรียบ ไม่ว่าจะเลือกทางไหน มันก็คือความสูญเสีย ที่สร้างผลกระทบต่อสัมพันธภาพระหว่างกัน มนุษย์ชอบเอาเปรียบ แต่ก็ไม่ยอมถูกเอาเปรียบ มันคือความย้อนแย้งระดับสุริยจักรวาล ที่เกิดซ้ำแล้วซ้ำเล่าตราบที่แกแล็กซี่นี้ยังมีมนุษย์ มนุษย์และทุกชีวิตบนโลกถูกสร้างมาให้รักตัวเอง พระเจ้าผู้สร้างโลกย่อมรู้ดี มันคือสัญชาตญาณการป้องกันตนเอง ต่อภยันตราย ตามธรรมชาติของสิ่งมีชีวิต นี่คือพลังวิเศษที่พระเจ้าให้มา ในขณะเดียวกัน พระเจ้าก็ให้พรกับผู้ให้ โดยการรังสรรค์ความสุขให้เกิดขึ้นในใจ ได้รับแต่สิ่งดีๆ ในชีวิต ที่เกิดขึ้นจากการให้ หรืออีกทางหนึ่ง พระเจ้าก็ลงโทษผู้ที่เอาแต่ได้ โดยการไร้มิตรแท้ ไม่ได้รับความปรารถนาดี และความช่วยเหลืออย่างจริงใจจากคนรอบข้าง ให้เพื่อได้ ได้ความสุข ได้มิตรแท้ ไร้ศัตรู ได้แล้วจึงให้ ตอบแทนความปรารถนาดี เกิดวงจรของการให้ที่ไม่สิ้นสุด ได้เปรียบเพราะมีโอกาสดีกว่า โอกาสของการให้มีมากกว่า เอาเปรียบเพราะมีโอกาสเอาเปรียบ โอกาสของการให้ ... ไม่มี ได้เปรียบเพราะรักตัวเอง   จึงรักผู้คนรอบตัว เอาเปรียบเพราะเห็นแก่ตัว จึงรักใครไม่เป็น เ

สัมพันธภาพสร้างความสุขที่แท้จริง การอยู่คนเดียว มิใช่สร้างสุข แค่เพียงเลี่ยงทุกข์ ที่เกิดจากความสับสนวุ่นวายของความสัมพันธ์ เพื่อปลีกตัวออกมาสู่ความสงบในจิตใจ โดยธรรมชาติ มนุษย์เป็นสัตว์สังคม นิยมการอยู่รวมกันเป็นชุมชน เพื่อสร้างกิจกรรมเสริมสร้างความสัมพันธ์ เพราะเบื้องลึก มนุษย์ต้องการมีความสุข จากการได้รับการยอมรับจากสังคม ตั้งแต่แรกเกิด มนุษย์เรียกร้องความสนใจ ด้วยการร้องไห้ เพื่อให้ได้รับการตอบสนอง ตามความต้องการพื้นฐานของตน มนุษย์ต้องได้รับการดูแล ตั้งแต่เกิด จนสิ้นอายุขัย มนุษย์สามารถดูแลตัวเองได้ เมื่ออยู่ในสภาวะที่ ทั้งร่างกายและจิตใจแข็งแรงพอ ทางร่างกายทำได้โดยการบริหารร่างกาย ทางจิตใจทำได้โดยการบริหารสัมพันธภาพ การสร้าง ' สัมพันธภาพ ' ทำได้ง่ายๆ เพียง ' ยอมรับ ' ในตัวตนของผู้คนและสิ่งต่างๆ รอบตัว เข้าไปนั่งในจิตใจของผู้คน เอาใจเขามาใส่ใจเรา ไม่เบียดเบียน ไม่สร้างความเดือดร้อน ไม่เอาของเขามาเป็นของเรา ช่วยเหลือตามกำลัง เรียนรู้ที่จะ ' ให้ ' เพื่อดำรงความสัมพันธ์ พร้อมๆ ไปกับการ ' รับ ' เพื่อปันทุกข์ของผู้อื่น จริ