Siriwach Suansawat

ทำอย่างไรจึงก้าวหน้าและอยู่รอดได้ในองค์กร วันนี้มีโอกาสได้ถามตรง เพื่อนนักบริหารสุดที่เลิฟ ผู้ซึ่งเป็น VP วาณิชย์ธนกิจระดับโลก ถึงวิธีการทำงานของนักบริหารระดับสูง ทำอย่างไรจึงเติบโตก้าวหน้า ในหน้าที่การงาน จากพนักงานทั่วไป จนก้าวมาเป็น VP ในห้วงระยะเวลา 18 ปี ปฏิบัติงานในหน้าที่นี้มาแล้ว 3 ปี ด้วยทักษะและวุฒิการศึกษาที่โ-ตรไม่ตรง เพื่อนสอนสั้นๆ ‘ บริหารเจ้านายให้เป็น ’ แต่ ... เอ๊ะ ! ไม่เห็นเหมือนกับหนังสือ How to หลายเล่มที่ใครต่อใครสอน เขาบอกแต่ HRM OD BD CRM etc. คือต้องเก่งมากๆ ถึงจะเป็นนักบริหารได้ หมด ... หมด ... หมดกันเลย หนังสือที่อ่านมาเป็นร้อยๆ เล่ม บทความอย่าไปนับ ... อีกเป็นพัน เก่งก็ดี ไม่เก่งก็ได้ แต่ต้องรู้ใจเจ้านาย สนับสนุนให้เจ้านายได้ทำหน้าที่สำคัญ คือการ ‘ ตัดสินใจ ’ ในขั้นตอนสุดท้าย ผบห. มีหน้าที่รับนโยบาย นำไปสู่ขั้นตอนการปฏิบัติ ประมวลผลการปฏิบัติงาน เสนอทางออกให้กับเจ้านาย ที่สำคัญ อย่าเผือกทำหน้าที่แทนเจ้านาย ‘ ทำอย่างไรให้ตดมดเหม็นกว่าตดช้าง ’ ... เอ่อ ... ดูมันเปรียบ ... ทำน้อยต้องได้มาก ให้ความสำคัญกับงานที่เจ้านาย ให้ควา

สังคมที่ไร้ปัญญาพาให้วิบัติชั่วลูกหลาน มนุษย์เราใช้ชีวิตในโลก ล้วนต้องทำมาหากิน ประกอบอาชีพเลี้ยงตัว เลี้ยงครอบครัวของตน การหากินบนความลำบากของผู้อื่น ก็ดูจะไม่ยุติธรรม กับครอบครัวของเขานัก เพราะเขาก็ไม่เคยทำให้เราเดือดร้อน จะก่อให้เกิดการอาฆาตจองเวรไม่สิ้นสุด โลกเมื่อขาดความสามัคคี จะก่อให้เกิดประโยชน์ กับคนเพียงกลุ่มน้อย แต่สร้างผลเสียกับคนหมู่มาก การจงใจสร้างข่าวเท็จ เพื่อโจมตีกลุ่มคนที่มุ่งทำประโยชน์ ไม่เคยสร้างความเดือดร้อนให้ใคร โดยเฉพาะกลุ่มคนที่ไม่มีทางสู้ ก็ดูจะเป็นเรื่องที่เลวร้ายเกินไป จนยากที่จะนิ่งเฉย ต้องลุกขึ้นมาปกป้องตนเอง หรือเลวร้ายถึงขั้นโจมตีกลับ เครื่องมือที่สำคัญก็คือมวลชน ก็พลอยเป็นเดือดเป็นร้อนไปด้วย กับคำกล่าวร้าย เกิดความแตกแยกเป็นสองฝักสองฝ่าย ขาดความสามัคคี สังคมเกิดความไม่ไว้วางใจกัน หวาดระแวงกันเสียจนยากที่จะปกติสุข เช่นนี้จะหาความสุขได้อย่างไร สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ในสังคมที่ไร้ปัญญา และสติเป็นเครื่องนำทาง มีเพียงความรู้ที่ได้จากการฟังต่อๆ กันมา โดยไม่พิจารณากลั่นกรองด้วยเหตุผล ดังนี้แล้ว ประเทศชาติจะพัฒนาได้อย่างไ

น้ำใจที่มีให้กัน แบ่งปันรอยยิ้ม เห็นแบบนี้อย่าคิดว่าคนไทย ‘ มักง่าย ’ พวกเราเชื่อใน ‘ ปาฏิหารย์ ’ ต่างหาก เราเชื่อว่า ‘ ทำดี ต้องได้ดี ’ เราช่วยให้คนได้มีงานทำ แล้วเราก็ได้รับผลตอบแทนนั้น ด้วยการ ‘ ไม่ต้องออกแรง ’ คนเราต้องช่วยเหลือกันสิ ... จริงแมะ ? ปั้ดโธ่ ... ต้องให้สอนกัน !!! เราจะรู้สึกดีมาก ที่ไม่มีใครเบียดเบียนเรา แต่ก็ไม่ได้รู้สึกแย่นะ ... ถ้าเราจะขอให้คนอื่นช่วยเหลือ คนที่ช่วยเหลือตัวเอง ดูเป็นคนโง่เขลา ทำเองทำไม เดี๋ยวก็มีคนทำให้ ... คนโง่มักจะก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว เพราะคิดไม่ได้ว่า ใครจะมาช่วยเรา ... ... นอกจากตัวเราเอง แต่นี่ก็เป็นวิสัยของเรา เพราะ ‘ ใครๆ เขาก็ทำกัน ’ ‘ ใครๆ ... เขา ... ก็ ... ทำ ... กัน ... ’ คนไทยชอบช่วยเหลือคนอื่น โดยเฉพาะเวลาที่มีคนอื่นเห็น ในหลวงรัชกาลที่ ๙ ท่านถึงสอนเรา ให้รู้จัก ‘ ปิดทองหลังพระ ’ เสียบ้าง เพราะความสุขสร้างได้จากตัวเอง หรือจะรอให้ใครมาชื่นชม ... เราถึงจะมีความสุข ฉันเชื่อมั่นใน ‘ อำนาจ ’ รอให้ฉันมีอำนาจก่อน ฉันจะทำ ฯลฯ ตอนนี้ยังไม่มี ฉันยังไม่ทำหรอก ‘ ปาฏิหารย์ ’ จะมาทุก 15 วัน ต้องมีสักวั

คนจะสำเร็จได้ก็ด้วยใจที่อารี ‘ คนล้มเหลว ’ กับ ‘ คนสำเร็จ ’ ยืนอยู่ห่างกันแค่ปลายเท้าสัมผัส ‘ คนล้มเหลว ’ จะคิดว่า ‘ ผู้อื่นจะช่วยเขาได้อย่างไร ?’ ‘ คนสำเร็จ ’ จะคิดว่า ‘ เขาจะช่วยผู้อื่นได้อย่างไร ?’ ‘ คนล้มเหลว ’ มองหาคนที่จะช่วยเขา ‘ คนสำเร็จ ’ มองหาคนที่เขาจะช่วย แล้วถ้าเพิ่มปริมาณบุคคลเป้าหมาย ของคนทั้งสองนี้หล่ะ ? ‘ คนล้มเหลว ’ ไปได้ไม่ไกลแน่ๆ เพราะคนที่จะช่วยเขาทุกครั้งมีไม่มาก ‘ คนสำเร็จ ’ ก้าวไปไม่มีสิ้นสุดแน่นอน เพราะคนที่เขาจะช่วย ก็คือกลุ่มคน ข้างบนนี้แหละ ‘ สอนให้คนจับปลา มิใช่จับปลามาให้คน ’ สอนไม่กี่ครั้งหรอก เขาจับปลาเองเป็น ดูแลชีวิตตัวเองได้ ก็ไปสอนคนอื่นต่อไป คนเหมือนกัน ทำไมคิดไม่เหมือนกัน ‘ คนล้มเหลว ’ เอาตนเองเป็นศูนย์กลาง ความทุกข์ของตนต้องได้รับการแก้ไข ‘ คนสำเร็จ ’ เอาทุกคนเป็นศูนย์กลาง ความทุกข์ของผู้คนคือสิ่งที่ต้องแก้ไข ปลดล็อคอุปสรรคของการพัฒนา ‘ ทุกคน ’ ของ ‘ คนสำเร็จ ’ รวมตัวเองด้วย เพราะไม่ว่าใครก็มีความทุกข์ได้ แม้แต่ตัวเอง ‘ ความสำเร็จ ’ ของ ‘ คนสำเร็จ ’ วัดได้จากปริมาณ ‘ คนสำเร็จ ’ ที่สร้างใหม่ เพราะเขาจะไม่ยินยอ