Siriwach Suansawat

โอกาสกว้างใหญ่คล้ายดั่งอากาศ ประเทศไทยถือเป็นมือวางอันดับต้นๆ ในเรื่อง technical knowledge การผลิตพืชอาหารของภูมิภาค โดยเฉพาะพืชเขตร้อน การผลิตพืช outdoor ไม่เป็นสองรองใคร ประเทศเพื่อนบ้านต้องมาดูงานที่บ้านเรา นักผลิตสายพันธุ์ของเราก็เก่ง พันธุ์ผัก พันธุ์ไม้ผลส่งออกกันสนาน โดยเฉพาะบริษัทเล็กๆ สัญชาติไทย ถือได้ว่าสายพันธุ์พืช go inter ขนานแท้ นำเงินเข้าประเทศมูลค่ามหาศาล ปีละหลายพันล้านบาท นี่ส่งออกกันมานับสิบปี มูลค่าเท่าไร ไม่นับกองทัพมดที่ขนออกตามชายแดน โดยไม่ผ่านพิธีการทางศุลกากรอีกพะเรอ นอกจากพันธุ์พืชของเรา go inter เคมีเกษตร ปุ๋ยเคมีก็ไม่น้อยหน้า ได้ go inter กับเขาเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่ขนข้ามชายแดนกันมากกว่า ไม่ค่อยมีที่ oversea ไปประเทศไกลๆ เช่น ฟิลิปปินส์ อินเดีย อินโดนีเซีย ฯลฯ อย่างเช่นสินค้าเมล็ดพันธุ์สักเท่าไร จะด้วยข้อจำกัดเรื่องภาษา ความร่วมมือระหว่างหน่วยงาน หรือข้อกฎหมายก็น่าจะพอรู้กัน ธุรกิจเมล็ดพันธุ์มี APSA เป็นตัวกลาง กลุ่มสินค้าอารักขาพืชกลับไม่มี หน่วยงานที่เป็นตัวกลางผสานธุรกิจ สินค้า special ขายกันมานานแล้ว ขาดแต่ commodity ม

นักพัฒนาธุรกิจกับภารกิจปิดทองหลังพระ ในสภาวะที่บริษัทถึงทางตัน สินค้าที่มีในมือ เริ่มขายยาก ทำกำไรให้กิจการลำบาก ถึงคราวที่ต้อง diversify กระจายความเสี่ยง มองหาธุรกิจใหม่ๆ ช่องทางใหม่ๆ สินค้าใหม่ๆ แล้วจะทำอย่างไร ในฐานะที่เป็นเจ้าของกิจการ ที่ต้องเป็นผู้ริเริ่มโดยตำแหน่ง เขี่ยบอลให้หน่ะได้ แล้วใครจะสานต่อและดำเนินการจนจบโครงการ สำหรับภารกิจพัฒนาผลิตภัณฑ์และตลาดใหม่ๆ (Product & Market Development) ปัญหาหนักอกที่เถ้าแก่มักจะพบคือพนักงานขาย ไม่ชอบขายสินค้าใหม่ ช่องทางใหม่ ธุรกิจใหม่ เป้าการขายปียังติดมือ เห็นช่องทางใหม่แต่ก็ไม่ชัด ไม่รู้จักสินค้าใหม่ ไม่เคยขาย ไม่อยู่ในเป้าประจำปี อยากทำก็อยากทำ คอมมิสชั่นก็งามล่อใจนะ แต่กลัวทำไม่ได้แล้วถูกตำหนิไง นักพัฒนาธุรกิจ ( Business Developer) น่าจะพอ มีประโยชน์สำหรับภารกิจปิดทองหลังพระแบบนี้ เพราะต้องทำงานภายใต้เป้าหมายที่ไม่ชัดเจน หนทางเข้าสู่เป้าหมายก็ไม่ชัดเจน หากการวาง แผนงานไม่ชัดเจน ก็ชัดเจนว่าจะออกทะเล นักพัฒนาธุรกิจ หรือ BD ต้องเข้าใจก่อนว่า ตนเองไม่มีหน้าที่ ' ขาย ' แต่มีหน้าที่ค้นหาและสร้าง ' คว

ผู้นำนิยมยกย่องผู้คน คนเรานี่ก็แปลก ต้องการให้ผู้อื่นยอมรับ แต่ก็ไม่ยักกะยอมรับผู้อื่น แบบนี้เรียกว่าอะไรดี ? โง่ หรือ เห็นแก่ตัว เสียโอกาสจะได้ฉลาดเลย อยากเป็นที่ยอมรับในสังคม แต่ไม่ทำตัวให้สังคมยอมรับ เก่งคนเดียวไม่มีเพื่อนนะจะบอกให้ คิดไปเองหรือเปล่าว่าโลกต้องการคนเก่ง ... ตกยุคจริงๆ โลกต้องการ ‘ ผู้นำ ’ มานำทางผู้คน ไม่ใช่มาอยู่เหนือคน ท่องกันอยู่ได้ ‘ ชนะเป็นเจ้า แพ้เป็นโจร ’ โลกถึงไม่สงบจนทุกวันนี้ เพราะมัวแต่ยืนกันคนละฝั่ง ความเห็นที่แตกต่าง ควรจะสร้างสิ่งดีๆ ให้กับโลก ไม่ใช่ทำลาย ดีแค่ไหนมีคนมาช่วยคิด มองในมุมที่แตกต่างออกไป สองหัวดีกว่าหัวเดียว หลายหัวดีกว่าสองหัว เอ ... นี่นกหรือคน โลกทุกวันนี้ ไม่มีคำว่า ‘ เก่งคนเดียว ’ ทุกความสำเร็จมาจากความร่วมมือ กิจการใหญ่โต เกิดจากคนทำงานเป็นทีม One man show เหลือแต่ในนวนิยาย โทนี่ สตาร์คยังต้องสร้าง Avengers ช่วยโลกคนเดียวไม่ไหวหรอก คนเก่งทุกวันนี้ จึงนิยามมาจาก คนที่เป็นผู้นำ ผสานงาน สร้างประโยชน์ เปิดหู เปิดตา เปิดใจให้กว้าง ความรู้มีอยู่รอบตัว จากคนรอบกาย คนแต่ละคน มีดีกันคนละอย่าง ใช้สิ

ผู้นำเป็นได้ไม่ยาก ผู้นำต้องมีวิสัยทัศน์ นั่นคือต้องมองเห็นภาพในอนาคต เป็นผู้สร้างกระแส มิใช่ตามกระแส มองกว้าง ไม่ต้องลึก จึงจะเป็นผู้นำ แม่นยำในบทบาท ชัดเจนในเป้าหมาย คิดเร็ว ตัดสินใจเร็ว ทำเร็ว เลิกเร็ว ลงมือทำด้วยตนเองก่อนจะสั่งการ มีความชำนาญในการสื่อสารเนื้อหา สามารถโน้มน้าวให้คนมาร่วมภารกิจ ด้วยความอ่อนน้อมถ่อมตน มีสัมมาคารวะ ให้เกียรติผู้คน รู้จักการกระจายอำนาจ ให้อำนาจตัดสินใจแก่ผู้ร่วมงาน เมื่อภารกิจหลักคือการสร้างคน กล้ารับผิดชอบต่อทุกสิ่ง อันเป็นผลจากการตัดสินใจร่วมกัน เมื่อเกิดความผิดพลาดขึ้น ไม่ว่าจากส่วนใดก็ตาม ไม่กล่าวโทษคนใดคนหนึ่ง มีคุณธรรม ไม่เอาเปรียบผู้ร่วมงาน มีเมตตาธรรมต่อผู้น้อย ให้ความยุติธรรมกับทุกคน ไม่ลำเอียง เลือกที่รัก มักที่ชัง เป็นผู้เสียสละ ทำงานหนักกว่าผู้อื่น ใส่ใจในสุขภาพ ดูแลครอบครัวเป็นอย่างดี รู้จักสร้างสมดุลของชีวิตและการงาน มีกัลยาณมิตรที่ดี และรักษาเอาไว้ มีสัมพันธภาพกับคนทุกระดับชั้น ใจกว้าง ไม่เป็นผู้คิดเล็กคิดน้อย ไม่ถือโทษโกรธผู้อื่นเมื่อไม่พอใจ แม้โกรธง่าย ก็ไม่ขาดสติ ทุกปฏิกิริยาล้วนมีเหตุผล เชื่อในควา