Siriwach Suansawat

ระบบการศึกษาในโลกอนาคต วันก่อนเพิ่งเห็นประเทศฟินแลนด์ ปรับหลักสูตรโดยการลดการเรียน วิชาพื้นฐานในระดับมัธยมปลายลง ประเทศไทยก็เริ่มมีการพัฒนา ต่อเนื่องจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก โดยการศึกษาหลักสูตรออนไลน์ ผ่านระบบอินเตอร์เน็ต โดยเลือกเรียนเฉพาะสาขาที่สนใจได้ งานนี้จุฬาฯ นำร่อง การเรียนผ่านอินเตอร์เน็ต ตอบโจทย์หลายอย่างของผู้เรียน คาดว่าจะเป็นระบบการศึกษา ที่มีผู้เลือกใช้บริการเพิ่มปริมาณ มากขึ้นในอนาคต สาขาที่เลือกเรียน จะเป็นสาขาวิชาที่นำมาใช้ได้ทันที สร้างขีดความสามารถ เสริมคุณสมบัติในการทำงาน คนคนหนึ่งจะมีทักษะเฉพาะ ได้หลากหลายทักษะมากขึ้น และสามารถเพิ่มทักษะอื่นๆ ที่สนใจเพิ่มเติมได้ตลอดเวลา สถาบันการศึกษาก็ต้องปรับตัว การค้นหาความต้องการของตลาด การสร้างแบรนด์ การสร้างความชำนาญเฉพาะ ดูจะมีความสำคัญมากขึ้น เพื่อลดช่องว่างในการตัดสินใจ ที่จะเลือกเข้ามาเรียนของผู้เรียน ระบบการบริหารถูกวางบนแพลตฟอร์ม ของสื่อสังคมออนไลน์ เพื่อให้เข้าถึงผู้เรียนอย่างใกล้ชิด สามารถเชื่อมโยงกับแหล่งงาน แหล่งค้นคว้าข้อมูลในการทำงาน สถานศึกษาจึงต้องเป็นมากกว่าที่เคยเป็

ย่ำรอยเท้า เล่าเรื่องเดิม ความสกปรกรกรุงรัง เกิดจากความมักง่าย ไร้วินัย หรือเป็นความจำเป็นทางเศรษฐกิจ ซึ่งเกิดจากความยากจน ดูเหมือนจะไม่เกี่ยวกัน แต่มันก็เกี่ยว คนที่สามารถจัดระเบียบชีวิตของตนได้ มักจะประสบความสำเร็จได้โดยง่าย เพราะเขาเหล่านั้นได้ขจัดอุปสรรค และความยุ่งยากในชีวิตออกไปจากตัว เพื่อก้าวต่อไปข้างหน้าด้วยความราบรื่น รวดเร็ว เรียบง่าย ไร้รอยต่อ เมื่อเปรียบเทียบกับคนที่ไม่แม้แต่ จะเข้าใกล้จุดเริ่มต้น คนเหล่านี้มักจะมีข้อจำกัด ปัญหา อุปสรรคมากมายจนดูน่าเห็นใจ จึงมักจะเรียกร้องความเห็นอกเห็นใจ และความช่วยเหลือจากผู้อื่นอยู่เนืองๆ จนผู้คนรอบข้างต้องรู้สึกอิดหนาระอาใจ ที่ต้องคอยให้ความช่วยเหลืออยู่ร่ำไป คนทุกคนล้วนเกิดมาเพียงตัว และลมหายใจอย่างเท่าเทียมกัน ไม่มีใครเหนือกว่าใคร จะแตกต่างกันเพียงวิธีคิด ในการดำรงชีวิตที่เรียนรู้เมื่อเติบโต โลกจึงมีน้อยรายที่ประสบความสำเร็จ ไม่ว่าจะตำแหน่งหน้าที่การงาน หรือแม้กระทั่งฐานะทางการเงิน เพราะเขาเหล่านั้นมองเห็น ในสิ่งที่คนส่วนใหญ่กระทำกัน ซึ่งเป็นหนทางนำไปสู่ความยุ่งยาก อันเป็นบ่อเกิดแห่งความล้มเหลว แต่

คำถามสำคัญกว่าคำตอบ ระบบการศึกษาของโลก ที่มีมาตั้งแต่ครั้งบรรพกาล คือผู้สอนค้นหาคำตอบมาให้กับผู้เรียนรู้ องค์พระศาสดามหาบุรุษทรงทำให้ดู ถึงการค้นหาคำตอบให้กับสรรพสัตว์ ด้วยชีวิตและวิญญาณของพระองค์เอง เหตุใดคนจึงสับสน โลกจึงวุ่นวาย ? เพราะคนส่วนใหญ่มัวมุ่งหาคำตอบ จาก ‘ คำถาม ’ ที่ผู้อื่นตั้งขึ้นมา โดยไม่ตั้ง ‘ คำถาม ’ ตนเอง เราถูกสอนมาตั้งแต่เด็ก ให้ค้นหา ‘ คำตอบที่ถูกต้อง ’ มากกว่าจะ ‘ ตั้งคำถามที่ใช่ ’ เพราะผู้สอนรังเกียจการถูก ‘ ตั้งคำถาม ’ ที่ดูเหมือนกับการถูกท้าทาย ผู้เรียนเองก็ไม่อยากจะ ‘ ตั้งคำถาม ’ เพราะสำนึกว่าไม่ใช่ ‘ หน้าที่ ’ ? ‘ การเรียนรู้ ’ เริ่มต้นจาก ‘ สมมติฐาน ’ หรือคำถามถึงความเป็นไปได้ของสิ่งที่คิด นี่คือแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ ซึ่งสามารถพิสูจน์ได้ ... ... ด้วยตนเอง ‘ ตั้งคำถาม ’ เพื่อปฏิวัติตนเองเชิงรุก ความเปลี่ยนแปลงจะเกิดขึ้น ทันทีที่เกิด ‘ คำถาม ’ สิ่งที่อยากรู้ที่ค้นหามานาน สิ่งที่คลางแคลงใจได้รับการพิสูจน์ เป้าหมายทิศทางที่จะมุ่งไปในอนาคต ความสามารถที่ถูกเก็บซ่อนไว้ในตัว กลุ่มคนที่เราควรจะมีปฏิสัมพันธ์ รูปแบบชีวิตที่เราต้องการ

ระยะเวลาแห่งการสร้างสรรค์ ช่วงเวลาแห่งการสร้างฝัน น่าจะเคยได้ยิน 20 ชั่วโมง ค้นหาความสนใจ 45 วันสร้างนิสัย 10,000 ชั่วโมง สร้างความชำนาญ เทคนิคการค้นหาตัวเอง ด้วยตัวเอง โดยการลองผิดลองถูก สนใจสิ่งไหน ทำสิ่งนั้นให้ได้ 20 ชั่วโมง วันละชั่วโมง หรือสัปดาห์ละชั่วโมง จนครบ แล้วถามตัวเองว่ายังรักที่จะทำสิ่งนั้นอยู่ไหม หากจะต้องทำต่อไป ไม่ใช่ก็เปลี่ยน 45 วัน เพื่อปรับสภาพ สร้างความเคยชิน ทำให้ได้ทุกวัน จนเป็นกิจวัตรและเป็นนิสัย ให้คุ้นเคยกับสิ่งที่ทำ เพื่อก้าวไปสู่การฝึกฝน จนเกิดเป็นความชำนาญ ในระยะเวลาเบื้องต้น 10,000 ชั่วโมง ที่มีแต่การฝึกฝน ฝึกฝน และฝึกฝน ทำวันละชั่วโมง ก็ฝึกไป ทำไป 30 ปี ทำวันละ 6 ชั่วโมง ก็ใช้เวลา 5 ปี ประสบการณ์ ความสามารถ มันตามทันกันได้ คนหนึ่งใช้เวลาฝึกฝน เรียนรู้ 30 ปี ในขณะที่อีกคนหนึ่งใช้เวลาเพียง 5 ปี แต่ถ้าผ่านการทดสอบตัวเอง 20 ชั่วโมง สร้างกิจกรรมให้เป็นกิจวัตรอีก 45 วัน อัตราเร่งมันสูงกว่า ประสบการณ์ก็ไม่เกี่ยวแล้ว เมื่อ "จินตนาการสำคัญกว่าความรู้" ค้นพบสิ่งที่รักตั้งแต่ชั่วโมงแรกที่ทำ ทุกชั่วโมงที่เพิ่มขึ้นคือการเพิ่มพ