Never Try Just Do It

อย่าทำได้แค่พยายาม

“ถ้าจะบอกว่า ได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว สุดท้ายก็ทำไดัแค่พยายาม แต่มันก็คือทำไม่สำเร็จใช่มะ"

ประโยคกึ่งบอกเล่ากึ่งสอนกึ่งถามที่เหมือนหนามแทงจี๊ดเข้าไปที่กลางใจนี้ ได้ยินครั้งแรกเมื่อตอนเป็นเซลส์ใหม่ๆ ตอนที่พยายามจะแถเพื่อแก้ตัวกับเจ้านายสุดเฮี้ยบของผมว่าทำไมทำงานไม่สำเร็จ และมันจะดังขึ้นมาทุกครั้งที่ผมจะเลิกล้มเอาดื้อๆ ตอนทำอะไรไปได้ครึ่งๆ กลางๆ แล้วเกิดไม่อยากทำต่อ เขาบอกว่า "เสียใจที่ไดัทำ ดีกว่าเสียใจที่ไม่ได้ทำ" ก็เลยทำมั่ง ไม่ได้ทำมั่ง หาใครรับผิดไม่ได้ ก็จะโทษความเป็นศิลปินในตัวเอง ลมเพลมพัด อยากทำก็ทำ ไม่อยากทำก็ไม่ทำ มันดีสำหรับตัวเองนะ ไม่ตัองรู้สึกผิดต่อตัวเอง แต่รู้สึกผิดต่อคนอื่นนี่หนักเลย โดยเฉพาะเจ้านายกับเพื่อนร่วมงาน หรืออาจจะเป็นลูกค้า *\(-_-!)/* แต่สุดท้ายท้ายสุดก็ตัวเองนี่แหละที่รับผลของการ (ไม่) กระทำของตัวเอง ความไวัวางใจ ความเชื่อถือของคนที่เกี่ยวข้องก็จะค่อยๆ หมดไปในที่สุด ต่อไปก็จะถูกจดจำในฐานะของคนที่ไม่เคยประสบความสำเร็จ ไม่กระตือรือร้น มันแย่ยิ่งกว่าทำงานพลาดอีกนะ ผมเข้าใจดี เพราะผมพลาดบ่อย ก็เพราะเปลี่ยนงานบ่อยนี่แหละ เลยมีโอกาสได้พลาดบ่อย ต้องทำงานที่ไม่เคยทำมาก่อนทั้งนั้น ปฏิกิริยาที่ได้พบมีตั้งแต่นิ่งเฉย ปลอบใจ ด่าเละ แต่ก็ยังรู้สึกดีที่ได้ทำ ตั้งสติได้เมื่อไหร่ก็ออกแบบวิธีการใหม่ๆ ให้หลากหลายมากขึ้น แล้วไปแก้มือ มันจะพลาดอีกก็ให้มันรู้ไป (สิวะ) ส่วนถ้าไม่ได้ทำ เพราะเลิกล้มกลางคัน

หน้าแรก            สารบัญเนื้อหา